PEZET - DEZYNSEKCJA, DEZYNFEKCJA, DERATYZACJA

Rybik cukrowy

Rybik cukrowy (Lepisma saccharina) - zaliczany do szczeciogonków (Thysanura), komensal człowieka. Jego nazwa wzięła się od srebrzystej łuseczki pokrywającej ciało oraz zwinnego poruszania się.

Wygląd:
Srebrzysty, bezskrzydły owad o długości ok. 7-10 mm. Ma długie, nitkowate czułki. Przy końcu odwłoka rybik ma trzy szczecinki.

Występowanie:
Zdaniem naukowców, rybiki trafiły do Europy z tropików (stąd ich upodobanie do ciepłych i wilgotnych miejsc). Występuje powszechnie w domach, piekarniach i innych ciepłych i dość wilgotnych pomieszczeniach, w których może znaleźć pożywienie. Rybiki prowadzą nocny tryb życia, nie lubią światła.

Pokarm:
Ulubiony pokarm rybika cukrowego stanowią produkty zawierające skrobię i inne polisacharydy: kleje organiczne, resztki ze stołu, cukry, a także martwe owady (owadzi pancerz zawiera chitynę - polisacharyd). Zdolność trawienia celulozy umożliwia rybikom zjadanie papieru. Rybik może przeżyć około roku bez pożywienia.

Rozmnażanie:
Samica składa 2-20 żółtawych jajeczek. Larwa osiąga dojrzałość po czterech wylinkach (ok. 1 roku). Rybik przechodzi przeobrażenie niezupełne owadów. Żyje osiem lat.

Rybik cukrowy jako szkodnik:
Uważany jest niekiedy za szkodnika, jednak nie ma większego znaczenia ani gospodarczego, ani dla zdrowia człowieka. Naturalnym wrogiem rybika cukrowego jest skorek pospolity (Forficula auricularia). Skuteczną bronią na rybika cukrowego są chemiczne środki owadobójcze.

Źródło: Wikipedia